Moeder tegen dochter:
Ken je het programma "Mijn leven in puin"?
Daarin was een vrouw met stapels tijdschriften, ik moest aan jou denken.
Jij hebt immers ook zo'n STAPEL tijdschriften.

 

Inderdaad heb ik onder mijn tafeltje een aantal tijdschriften liggen. Keurig waar ze horen.

Wat mode-en interieurtijdschriften, Textielplus van de laatste maand, de nieuwe Linda waar we nog een 3 maanden door heen "moeten" tot het tijdelijke abonnement is afgelopen. Een paar Donald Ducks, een verdwaalde Vorsten (niet-meer-stiekem toch wel heel leuk). VPROgids en wat handwerkpatronen. Een oude atlas onderop en paar tijdschriften die echt bewaard moeten blijven. Regelmatig werk ik de stapel door, geniet van de mooie foto's en artikelen en doe bij het oud papier, dat wat nu weg kan.

Enige vergelijking met Mijn Leven In Puin zie ik eerlijk gezegd niet, want natuurlijk; de dochter ben ik en de moeder is mijn moeder. Mijn moeder die erg van opruimen houdt.

Af en toe heel handig en op momenten als deze, redelijk verrassend, cq kwetsend.

Gisteravond hadden we een gezellig telefoongesprek. Er was goed nieuws over de gezondheid en verder gezellig wat geklets. Mijn moeder vertelt: "Ik heb zo leuk gedroomd". Interessant, daar hebben we het niet vaak over. "Zo leuk,  ik had Mijn Leven In Puin gezien en vannacht droomde ik dat wij samen op jouw zolder aan het opruimen waren!"

Mijn lieve collega, aan wie ik dit vandaag vertelde, barste in lachen uit, snapte precies waar het om ging. Heerlijk om even te kunnen ventileren bij iemand en het daarna in een ander perspectief kunnen zien.

Mijn moeder overdrijft en ik heb veel spullen. Bijna vind ik het net zo grappig als mijn collega het vindt.

Mam, ik ben niet geschikt voor dat programma hoor, dat worden tegenvallende kijkcijfers.