4 januari 2014

Een auto-dagje.

Tweede kerstdag, tijdens de autorit met beide dochters, richting oma, verloor mijn SAAB de rechterzijspiegel.
Emma reed, ik zat op de bijrijdersstoel en vanuit mijn ooghoek zag ik iets vallen. Door mijn hoofd ging: "Shit!" wat al gauw werd vervangen door "Oke, achterom kijken hoeft dit jaar niet. Geen eindejaarsmemoires, geen wat-is-er-gebeurd-en-wat-wil-ik-in-het-nieuwe-jaar-gaan-doen. Mijn auto geeft me een duidelijk teken; je bent op de goede weg, niet nodig om nu achterom te kijken. De blik vooruit!"
Tijdens die rit en de dagen erna, bleek dat zo'n spiegel toch handig is. Een steuntje om te kijken hoever je de auto die je aan het inhalen bent, al voorbij bent en met inparkeren handig om die kant van de auto te kunnen zien. Bovendien is zo'n donkere vlek aan het rechterportier niet mooi om te zien. Enigszins groen uitgeslagen bak met een afdruk van de lijm nog vaag zichtbaar.
Eerst op internet gekeken naar een zijspiegel. Er blijken sites te zijn waar je je kenteken in kunt typen en dan wordt er informatie gegeven over prijs en kosten voor het opsturen van het benodigde onderdeel. Super handig. .
Echter niet voor mijn kenteken....dat is al vaker gebeurd. Wanneer er mij een aanbod kan worden gedaan over inruilwaarde, verzekeringspremie en nu dus kosten voor een zijspiegel, kan het mij aangebodene niet worden waar gemaakt. Niet handig.
In de provincie Groningen zit een SAABdealer/sloperij. Deze mensen heb ik gemaild en krijg bijna meteen antwoord. Lekker zakelijk; Hallo, welk bouwjaar heeft uw Saab 99 en op het vervolgmailtje krijg ik binnen een uur antwoord; prijs en wanneer hij voor me klaar ligt. Heerlijk. Op naar Groningen.

Grijs weer, de ruitenwissers aan.
Op de snelweg zie ik opvallend veel Volvo's, rijden er altijd zoveel Volvo's op de weg en zie ik ze nu allemaal? Of  proberen ze vandaag mijn aandacht te trekken, dat dat toch ook een mooi merk is?
Via Euvelgunne langs de zeer scherpe bocht, op naar Ten Boer. Langs het Eemskanaal, voorbij Blokum. En dan ben ik echt in Oost Groningen. Het land van Bepol en Niesten. Ik ben middenin het verhaal van Thomas Rosenboom terecht gekomen. Te midden van het grijsgroene, vlakke landschap, overkoepeld door een grijze lucht waar druilregen uit valt en de geur van de slijkerige bodem me nog net niet door de autoramen tegemoet komt, zie ik de bovenkant van een schip. Een schip midden in dit landschap. Rechts staat een enorme herenboerderij om de wereld van Bepol compleet te maken. Slechts tachtig kilometer van huis en de wereld is anders. Het voelt unheimisch. Hoewel het behaaglijk in de auto is, de kachel aan is en ik een lekker wollen vest draag, voel ik me bij voorbaat plakkerig van koud zweet en geen mogelijkheid om me te douchen. Ik klamp me vast aan de verhalen van Thomas Rosenboom om de charme van dit landschap te kunnen zien.
Na een kwartiertje in deze sfeer te hebben gereden, is daar het dorp van bestemming, Overschild. Ik rijd bijna de SAAB garage voorbij. Een woonhuis met oprit en daarachter een garage. Een SAABlogo aan de muur geeft aan dat ik toch goed zit. Een vrouw ontvangt me en zij roept iemand, of die iets weet van een zijspiegel. Niets bekend, de mailwisseling heb ik met vader gehad en hij is er niet. Geen probleem. Ik kan mee naar de overkant om een spiegel op te halen. Het magazijn, oftewel de stal, is te mooi om waar te zijn! Overal SAAB-onderdelen. Deuren in de rij, motorkappen in een rij, motoronderdelen en spiegels. Alles keurig geordend op onderdeel en type. Alles is er gewoon. Onvoorstelbaar. Zo mooi. Ik word helemaal blij en gelukkig. De zoon, met aardige ogen, vertelt dat voor mijn auto alle onderdelen er zijn. Alles is er! Voor nieuwere types auto's hebben ze nog niet alles, maar voor de mijne wel. En dat stemt mij zo blij. Heel diep van binnen gebeurt er iets. Mijn auto, mijn fijne bak, waar mensen soms wat schamper over doen, mijn SAAB wordt hier op waarde geschat! Mijn liefde voor mijn auto wordt hier gedeeld door een man die er verstand van heeft. Deze man houdt van SAAB, ook die van mij. Deze man heeft dezelfde gevoelens met betrekking tot de nieuwe beslissingen van de overheid over de motorrijtuigenbelasting voor oude auto's. Voor hem zijn de gevolgen nog groter dan voor mij, zijn zaak ervaart meteen de gevolgen.
Daar in het oostelijke Groningen voel ik me gezien, ik voel me gehoord. Mijn liefde voor iets dat mij heel dierbaar is, wordt hier gedeeld en dat is bijzonder.

Mijn 28 jaar oude auto is hier nog redelijk jong. Er staan auto's uit begin jaren 70, deze zijn zelfs de afgelopen maanden het meest verkocht.
Achter het magazijn is het SAAB-museum gevestigd. Helaas niet open, maar wat daar buiten staat is mooi!

 


Alsof je in Zweden zelf bent. Een SAAB96 voor een rood geschilderde schuur.


Ooit rijd ik een dagje in zo eentje, bleu, groen of rood, maakt niet uit.

Aan een kant zo zonde, maar al dat roest heeft toch ook iets heel moois. Lagen roest over elkaar, als laagjes bladerdeeg.

 Een fantastische grill!

Even een andere zijspiegel voor mijn auto ophalen, werd een intense belevenis.
Een parel van een plek daar in het oostelijk' Groningen.