Weg fiets

Intens gelukkig loop ik naar de supermarkt voor een vergeten boodschap.
Vanochtend had ik een lekke band, vanmiddag bleek deze fiets gestolen te zijn. Het probleem van een lekke band bestaat opeens niet meer!
Minder leuk is dat dit een zeer geliefde fiets was. Zes jaar oud. Voordat ik in het bezit van deze fiets was, had ik hem eens in de stad zien staan. Ik was op zoek naar een andere fiets en wat vond ik dit een prachtige fiets. Een Batavus Live, mat zwart, een schoonheid. Kort daarna besloot ik een nieuwe fiets te bestellen, het favoriete model was niet meer in de winkel. Na een telefoontje met de fabriek bleek dat er daar nog eentje was. Die was voor mij, het kind was blij.
Mijn nieuwe fiets, wat een bezit. Fietstassen er op, eigenlijk zonde, want dan zie je die mooie bagagedrager niet meer. Maar.... in die fietstassen kunnen weer waardevolle spullen. De tassen hadden de inhoud van een damestas, er zat van alles in ; mijn vaders regenbroek, een bruine wollen baret voor tijdens de regen. Aan de andere kant een Tesco boodschappentas, een Sainsbury's boodschappentas, zwart-wit, special edition 2010 uit Salisbury, een ordinaire Sainsbury's tas, oranje uit 2011 met door mijzelf ingekorte handvaten. Een Tescotasje gemaakt van gerecyclede (?) plastic flessen. Een zelfgemaakte shopper van zwart-met-bloemen IKEA-stof met idem zelfgemaakte leren
handvaten. Zo mooi, een kruising tussen de vlag van Texel en Devon. Allen keurig opgevouwen en gerangschikt.
Op de bodem van elke fietstas voor de stevigheid een nog door mijn vader gezaagd plankjes, gewikkeld in zo'n gezellig plastic tasje van de chinees; wit met rode lampionnetjes.
Tot slot om het toch ook veilig te houden, een slot.
En dan vergeet ik bijna de voor-je-weet-maar-nooit een bundeltje tie raps.

Ja, het lijkt er op dat alles weg is. Heb keihard gejankt, het voelt alsof er een stuk van mijn persoonlijkheid is gestolen.  BUGGER!
Ben wat gaan rond fietsen in de wijk, de schatten van dochters hadden dit ook al gedaan. En natuurlijk vond ook ik niets. De hoop op weggegooide fietstassen misschien. Nee, ook niet.
Thuis 2 stuks post voor mij, erg leuke post, al vast voor 18 april! Heel fijn en tesamen met een ouzo wordt de pijn wat zachter.
Langzaamaan wordt het de situatie weer wat helderder. Het gaat om een fiets, een dierbare weliswaar, toch blijft het een fiets. Iemand kan mijn fiets weg nemen, dat verandert niets aan mijn persoonlijkheid. Wanneer ik boodschappen even in mijn fietstassen achterlaat, zeg ik altijd "Als iemand denkt het meer nodig te hebben dan ik, dan moet hij ze maar meenemen". Dat vind ik nog steeds, maar wat betreft de hele fiets heb ik kennelijk een iets andere mening.
Och, zou mijn fiets zich kunnen redden zonder mij? Nee! Nu niet alle spullen voorzien van een eigen gevoel en emotie, Marieke! Niet realistisch en zeker niet helpend!
Morgenochtend nog even informeren bij de fietsenmaker waar hij buiten stond geparkeerd. Wie weet hebben ze deze dolende fiets vrijwillig onderdak verleend.
Zoniet, dan rijd ik zeer binnenkort op een andere fiets. Met een beetje mazzel eentje waarmee ik een nog betere band krijg, in ieder geval een andere fiets-band!
Van me zwaar klote voelen naar intens geluk in 2 uur, het is te doen. Een apart gevoel. Het is alsof de emotionele opdonder een energieker stuk heeft geactiveerd. Lekker.