Zaterdagmiddag.

Op vakantie gebeurt het regelmatig; opeens is daar een rommelwinkeltje of een bootsale in een weiland. En tussen vaak veel echte rommel vind ik soms een mooi bordje of schoteltje of iets ander waardoor mijn hart een sprongetje maakt. Zo'n opgedoken schat maakt mijn vakantiegevoel compleet.  

 

Gistermiddag tijdens een fietstocht vanuit de stad richting het noorden, was er opeens een huis met koopwaar bij de deur. Even afstappen en kijken of er wat moois tussen zit. De prijzen stonden aangegeven en het geld kon in de brievenbus van de blauwe deur. Dat vind ik altijd mooi, het spul bij de weg en vertrouwen dat het goed komt met het geld.

 

Het serviesgoed was armoe-troef, de boeken waren van hogere kwaliteit. Rosenboom, Mulisch, van Dis en een Jan Wolkers die ik nog niet heb gelezen. De Doodshoofdvlinder, voor een euro. Zwaar beschadigd kaft, dus heel goed voor de VakantieBoekenStapel.
De eigenaresse kwam er bij en we hebben een leuk gesprek gevoerd over haar verkoop en boeken. Ze vertelde dat zij op vakantie haar boeken kapot scheurt, zodat er steeds minder over blijft om mee te nemen.... Mijn voorkeur gaat er naar uit om een boek achter te laten in de "campingbibliotheek" die ik steeds vaker tegen kom. Je leent er tijdens je verblijf een boek. Of je ruilt je eigen gelezen boek voor een ander, of je zet je eigen boek er tussen. Zo al een paar mooie boeken gelezen en gedoneerd. Deze Wolkers is bijna te aftands om in zo'n boekenkast te zetten.
Met een goed humeur verder, richting dorpstuin. Daarvan stond ook een kraampje met waar langs de weg; nieuwe aardappelen, lente-ui, boontjes en bij de tuin zelf was nog meer te koop. Ik heb al vaak over de Doarpstun gehoord, een vriendin heeft er lang gewerkt, al eens langs gereden maar ben er nog nooit geweest. Dit was een goede gelegenheid om eens aan te wippen. Fiets op slot, hek door en meteen kwam de goede sfeer me tegemoet. Een volkstuin maakt veel goede herinneringen wakker. Vroeger op de tuin bij mijn oma en in de kas, samen met mijn vader een rondje over zijn tuin. Op deze tuin kwamen meteen de rust, liefde voor de natuur en een blijheid me tegemoet.

Allereerst een rondje door de kas. Een indrukwekkend grote kas.

Gemaakt met een degelijke constructie.

Binnen was het warm en groeide een oude druif en talloze tomaten. Het rook er naar de specifieke geur van in-een-kas. Broeierig en een beetje mossig muf.

 

 Op de akkers was al mooie groente te zien, kool, boontjes, bietjes, en sla, veel sla.

 De bloeiende rijen boontjes afgewisseld met soorten sla.

Een overzicht over al dit moois.

 

Overal bordjes met informatie, naar de beste kool en sla en de wc.

Dat hokje daarachter kijkt uit over een grasveld vol fruitbomen. Een uitstekende plek voor een septemberconcert van een leuke band...met thee en lekkere baksels van homegrown food.

 

Het nieuwe gebouw voor de winkel.

 



In de nieuwe winkel koop ik verse krieltjes, een boeketje bloemen.

 

Voor de sla moet ik weer de tuin in.

Op zoek naar Theo. Hij laat me een aantal frisse kroppen zien.

Het wordt de groen met bruine rand botersla.

Bepakt en bezakt weer verder.

Een rijk gevoel. Zo dicht bij huis, even kunnen sneupen in rommel en een prachtige volkstuin bezocht. Vanavond super vers eten.

Vlak voor het eind van het dorp is een kerkhof, waarop geen steen te bekennen is.

Amai, een lekke band in the middle of nowhere.

 Is het mede hierdoor dat deze fietstocht een compleet vakantiegevoel heeft?

Het was even zoeken naar het weggesprongen ventiel en toen konden we verder.

Nog steeds gefascineerd door met-groente-uitpuilende fietstassen!

 Deze eend met bruin met grijs verendek bleef een tijdje in de buurt rondzwemmen, waarschijnlijk wachtend op wat eetbaars. Prachtig zijn de grijze veertjes met een klein bruin randje. En hoe mooi past het water bij deze outfit. (Ja hoor, het is Amsterdam FashionWeek  )

Halverwege de fietstocht is een restaurantje aan het water, daar een goede mosterdsoep gegeten.

De weg gaat verder aan de overkant van het water. Een pontje brengt je daar, een van de hoogtepunten van deze fietstocht.

 

De veerman heeft alles onder controle.
Int het veergeld, een vooroorlogse 80 cent en steekt van wal. 

 

Overtocht is een groot woord. Het is meer een grote zwaai in het water, daar is de overkant al.

Dat mag de pret niet drukken. Los van vaste wal, de pont schommelt, here we go...and are!

 



 Een laatste doorkijkje voor de stad het uitzicht weer over neemt.

 

Nog even wat zomerfruit gekocht bij de groenteboer.

Vakantiegevoel op een gewone zaterdagmiddag.

En de sla? Om lyrisch van te worden. Zo mals, zacht en smaakvol!

Vanavond genieten van de andere helft.