Een Deens meisje

Met haar armen vol knuffels kwam ze aangelopen. Ze stopt bij de hangmat naast me. Zorgvuldig zet ze een bruine beer, hondje, iets met een rood jasje en een wat grotere witte beer in de hangmat. Ze gaat tussen hen in zitten en geeft elke knuffel een aai over z'n hoofd.  Troostend. Bemoedigend. En dan gaat ze, zittend in de hangmat, schommelen. In een behoorlijk tempo. Snel voor 't anders wat lome tempo van een hangmat. Het maakt dat ik haar even aankijk. Zij kijkt naar mij. Haar ogen zijn een beetje rood. Ze lijkt verdrietig te zijn. Ik weet niets tegen haar te zeggen. De taal is een barrière. Met mijn ogen stuur ik haar wat liefde. In vol vertrouwen  dat haar knuffels haar zullen geven dat wat ze nu zo nodig heeft.