Na de hele dag gewerkt te hebben, zat ik samen met Holden Caulfield en een Westmalle Tripel op een gezellig terras. Wat heerlijk om nog even van de buitenlucht te kunnen genieten. Door alle gesprekken om me heen, kon ik me niet goed concentreren op de belevenissen van puber Holden en dat had ook wel iets gezelligs. Een stukje lezen, even afgeleid worden door het gesprek naast me. Af en toe even kijken of er bekenden op het terras waren komen zitten, een slokje bier en weer terug in het boek.
Opeens komt er iemand op mij aflopen. Ik ken hem wel, maar we've-never-been-properly-introduced -to-one-another. Het is een man die ik af en toe tegenkom op straat, bij een Stilton-concert of in de supermarkt. We kennen elkaar en ook helemaal niet. Hij komt op mij aflopen en vraagt of ik hij hen kom zitten. Met wie is hij? En vooral wat bijzonder, we kennen elkaar eigenlijk helemaal niet! Wat leuk dat hij zo spontaan contact maakt. Mijn plaats op het terras vindt hij leuker, dus ze komen bij mij. De vrouw stelt zich aan mij voor, hij stelt zich niet voor. Hij moet me verwarren met iemand anders. Hij denkt me te kennen. Ik heb nog nooit met hem gesproken. De vrouw is zijn vrouw, kent mij niet en ik zie aan een kleine verandering in zijn gezicht dat hij begint te twijfelen. Ik zeg iets in de trant van; "Wat leuk, we kennen elkaar eigenlijk helemaal niet. Leuk dat jullie mij uitnodigen". We beginnen op de een of andere manier een gesprek, we tasten af waar we elkaar van kennen.  Zijn gezichtsuitdrukking verandert nog een beetje en na een paar minuten is het duidelijk; hij heeft zich vergist, we hebben nog nooit met elkaar gesproken. We blijken gemeenschappelijke vrienden/ kennissen te hebben, kinderen hebben bij elkaar in de klas gezeten en zijn geïnteresseerd in elkaars verhaal. Een grappige verbazing om de vergissing aan het begin, is de ondertoon van deze ontmoeting. Opeens was het twee uur later en heb ik twee leuke mensen leren kennen.